SHORTLIST PRIZE 2022
©Eva Roefs, Maxi,
from the series Studio Trompettersteeg, 2021

Eva Roefs (1993) fotografeerde Maxi – vernoemd naar koningin Máxima- in haar studio bij de Trompettersteeg. Maxi is een creatieve jonge vrouw die op dat moment bij een plaatselijke supermarkt werkt. Zes maanden lang zocht Roefs haar modellen rondom het smalste steegje van Amsterdam. Met een analoge 4×5 inch camera legde ze tijdens de pandemie in alle rust haar buurtgenoten vast; maar liefst 70 portretten van mensen die wonen en werken op de Wallen, resulterend in het boek Studio Trompettersteeg (2021).

De jury: ‘Deze foto bleef de jury bij; door de zelfbewuste blik en pose van Maxi, maar ook door de helderheid in onderwerp, uitgangspunt en kader van de fotograaf. (…)’

Eva Roefs (1993) photographed Maxi – named after Queen Máxima – in her studio at the Trompettersteeg. Maxi is a creative young woman who currently works at a local supermarket. For six months, Roefs found her models around the narrowest alley in Amsterdam. With an analog 4×5 inch camera she captured her neighbours during the pandemic: no less than 70 portraits of people who live and work in the Red Light District, resulting in the book Studio Trompettersteeg (2021).

The jury: ‘This photo lingered with us: Maxi’s self-conscious gaze and pose, but also the clarity in subject, point of departure and the photographer’s framing. (…)’

©Bonnita Postma, Noël, 2021

Bonnita Postma (1959) maakt collages met gevonden portretfoto’s uit verschillende tijdvakken en fotografeert deze. Door met de collagetechniek toe te voegen, weg te laten, te bedekken en te ontdekken ontstaan nieuwe portretten en persoonlijkheden. Identiteit is niet langer gebonden aan stereotypen als geslacht, kleur of leeftijd.

De jury: ‘Deze inzending is alles behalve een klassiek portret. (…)’

Bonnita Postma (1959) makes collages with found portraits from different eras and subsequently photographs them. By adding, subtracting, covering and discovering with the collage technique, new portraits and personalities emerge. Identity is no longer tied to stereotypes such as gender, skin colour or age.

The jury: ‘This entry is anything but a classic portrait. (…)’

©Prins de Vos, Levi, uit de series Boys Do Cry, 2021

In 2014 startte Prins de Vos de serie Boys Do Cry, met deze foto van Levi rondde hij de serie af in 2021. Het onderwerp is mannelijke kwetsbaarheid via het verhaal van Levi, die kunstenaar, dichter en trans man is. Door (naakte) lichamen te tonen wil De Vos het taboe, het sensationele aspect en de nieuwsgierigheid rondom de anatomie van trans personen laten afnemen en bijdragen aan de emancipatie van trans personen. 

De jury: ‘Een foto waarin naaktheid casual wordt gebracht is knap. (…)’

In 2014, Prins de Vos started working on the series Boys Do Cry, and with this portrait of Levi he completed the series in 2021. It is about male vulnerability and the story of Levi, who is an artist, poet and trans man. By showing (naked) bodies, De Vos wants to reduce the taboo, the sensational aspect and curiosity surrounding the anatomy of trans people. The photographer also wants to contribute to the emancipation of trans people.

The jury: ‘A photo in which nudity is presented casually is skilful. (…)’

©Robin de Puy, Savannah, Texas, 2022

Robin de Puy (1986) won al eerder de Rabo Photographic Portrait Prize. Op deze foto is Savannah (18) zwanger van Vivian, haar eerste dochtertje. Ze woont op dat moment in een motelkamer, samen met haar vader, haar twee broers en zussen, twee honden en een hagedis. Het portret is onderdeel van de serie The Receptionist, die De Puy maakte tijdens een rondreis door de Verenigde Staten.

De jury: ‘Het portret van Savannah zorgt voor kortsluiting, door de discrepantie tussen de glamour en een omgeving die duidelijk rafelig is. (…)’

Robin de Puy (1986) is a previous winner of the Rabo Photographic Portrait Prize. In this photo, Savannah (18) is pregnant with Vivian, her first daughter. She currently lives in a motel room with her father, her two siblings, two dogs and a lizard. The portrait is part of the series The Receptionist, which De Puy made while touring the USA.

The jury: ’The portrait of Savannah creates a short circuit, because of the discrepancy between glamour and her clearly ragged environment. (…)’

©Wouter le Duc, Daniëlle Zawadi, 2022

Wouter le Duc (1989) portretteerde schrijfster Daniëlle Zawadi (1999) in landhuis Oud-Amelisweerd in Bunnik. Zawadi volgde een talentontwikkelingsprogramma voor jonge schrijvers: Slow Writing Lab. Le Duc: ‘In mijn ontwikkeling als fotograaf zijn er altijd specifieke portretten geweest die een volgende stap markeren – dit is er een van. Met Daniëlle had ik een natuurlijk klik en tijdens het maken van dit portret voelde ik de ruimte en mogelijkheid om een volgende stap te zetten qua lichtgebruik’.

De jury: ‘Een bijzonder portret, misschien wel doordat het juist zo subtiel is. (…)’

Wouter le Duc (1989) portrayed writer Daniëlle Zawadi (1999) in the Oud-Amelisweerd country house in Bunnik. Zawadi attended a talent development program for young writers: Slow Writing Lab. Le Duc: ‘In my development as a photographer there have always been specific portraits that mark a next step – this is one of them. I had a natural click with Daniëlle and while making this portrait I felt the space and opportunity to take the next step in terms of use of light’. 

The jury: ‘A special portrait, perhaps because it is so subtle. (…)’