Uit het juryrapport: “… Melancholie, wellicht verdriet, het verleden dat overdacht wordt. Het dwingt respect af voor de vrouw en voor het leven. De waardigheid en zorgvuldigheid waarmee de fotograaf het moment heeft vastgelegd is bewonderenswaardig.”
Frank Ruiter (1978) is autodidact en werkt voornamelijk in opdracht van NRC Handelsblad, de Volkskrant, Het Parool en af en toe enkele tijdschriften. Ruiter wordt ingezet voor portretten waarvoor rust en tijd worden ingeruimd. Hij maakt vooral gebruik van natuurlijk licht. Ruiter was drie maal finalist bij de Rabo Photographic Portrait Prize.
Ruiter fotografeerde Nora Valk Sutorius (Tjimahi, 1930) voor NRC voor de serie ‘Over Indië’.
De jas die ze draagt was van haar moeder, die de jas droeg toen zij ontkwam aan de Indonesische nationalistische jeugdbendes tijdens de Bersiap in 1945. ‘Ik nam hem mee uit het Jappenkamp waar mijn moeder was overleden aan bacillaire dysenterie.’
The jury: “…Melancholy, and perhaps sadness; the past is being pondered. This portrait commands respect for the lady and for life. The dignity and care with which the photographer captured this moment is highly admirable.”
Frank Ruiter (1978) is a self-taught photographer who mainly works for NRC Handelsblad, de Volkskrant, Het Parool, and occasionally for a number of magazines. They ask Ruiter if there is ample time and space to do a portrait. He mainly uses natural light. He has been a Rabo Photographic Portrait Prize finalist three times.
Ruiter photographed Nora Valk Sutorius (Tjimahi, 1930) for NRC for the series ‘About Indonesia’. The coat she is wearing belonged to her mother, who wore the coat when she escaped the Indonesian nationalist youth gangs during the Bersiap in 1945. ‘I took it from the Japanese camp where my mother had died of bacillary dysentery.’
Uit het juryrapport: “… een foto waarin de fotograaf zich niet heeft laten verrassen. En waarin iedere zet uitgedacht lijkt. De compositie, de sfeer, de details; alles klopt en telt op naar een overtuigend en sterk beeld.”
Jouk Oosterhof (1973) rondde in 1998 haar opleiding af aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten. Haar portretten zijn gepubliceerd in o.a. Another Magazine, Dazed&Confused, Dude Magazine, Financial Times, I-D/Vice, LINDA en de Volkskrant. Vanwege haar deelname aan de Taylor Wessing Portrait Prize waren haar portretten drie maal te zien bij de National Portrait Gallery in Londen.
Oosterhof fotografeerde Anna-Maja Kazarian voor de cover van het Volkskrant Magazine. Krap 24 uur later werd deze Nederlandse ‘Queen’s Gambit’ gekroond tot de vrouwelijke Nederlands kampioen schaken.
The jury: … a photo in which the photographer didn’t allow for surprises. It’s a portrait in which every move seems well thought out. The composition, the atmosphere, the details; everything falls into place and adds up to a convincing and powerful image.
Jouk Oosterhof (1973) completed her studies at the Royal Academy of Art in 1998. Her portraits have been published in, among others, Another Magazine, Dazed&Confused, Dude Magazine, Financial Times, I-D/Vice, LINDA and de Volkskrant. Due to her participation in the Taylor Wessing Portrait Prize, her portraits have been shown three times at the National Portrait Gallery in London.
Oosterhof photographed Anna-Maja Kazarian for the cover of Volkskrant Magazine. Just 24 hours after publication, this Dutch ‘Queen’s Gambit’ was crowned the female Dutch chess champion.
Uit het juryrapport: “We kijken naar een jongen die verkeert in het schemergebied tussen adolescentie en volwassenheid. In zijn ogen lijken twijfel en overtuiging zich in sneltreinvaart af te wisselen. Toch, of misschien wel juist daarom is zijn karakter zelfbewust en authentiek. …”
Martijn van de Griendt (1970) was veertien toen hij de wereld om zich heen ging fotograferen. Hij rondde eerst de School voor Journalistiek af voordat hij naar de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten ging. Inmiddels werkt hij ruim 25 jaar als fotograaf. Jongeren vormen een rode draad in zijn werk. Hij won verschillende malen een Zilveren Camera en kreeg in 2018/2019 de jaarlijkse opdracht van het Rijksmuseum Document Nederland.
Van de Griendt probeerde in dit analoog geschoten portret van een jonge man, Luka, dezelfde intimiteit en kwetsbaarheid te vinden die hij zoekt als hij een vrouwelijke muze fotografeert.
The jury: “We see at a boy who is in-between adolescence and adulthood. Doubt and poise seem to alternate rapidly. His disposition, however, is self-aware and authentic. …”
Martijn van de Griendt (1970) was fourteen when he started photographing the world around him. He first completed his Journalism Studies before entering the Royal Academy of Arts. He has been working as a photographer for over 25 years. Young people are a common thread in his work. He won a Zilveren Camera award several times and in 2018/2019 he was given the annual commission from the Rijksmuseum: Document Nederland.
In this analogue photographed portrait of a young man named Luka, Van de Griendt tried to find the same intimacy and vulnerability he seeks when photographing a female muse.
Uit het juryrapport: “Prachtig en vakkundig gecomponeerd. Clichématigheid wordt vermeden door de ontwapende lach van het zusje en het krachtige, doorleefde gezicht van de moeder. …”
Philippe Vogelenzang (1982) stapte over van een studie Kunst- en Cultuurwetenschappen naar fotografie aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten. Na een jaar besloot hij zich verder te ontwikkelen als autodidact. Zijn opdrachtgevers: Harpers Bazaar NL & Arabia, Vogue Netherlands, Italia, L’uomo & Hommes International, V & VMan, NYPost, DSection and ZOO. Zijn werk was onderdeel van de groepstentoonstelling ‘Don’t Stop Now, Fashion Photography Next’ (2014) in FOAM, waar hij ook exposeerde tijdens Helmut Newton’s Retrospective in 2016. Afgelopen jaar lanceerde hij zijn eerste boek in samenwerking met Mendo, ‘I,XXX; Through a lens of Love’. Vogelenzang: ‘Een eerbetoon aan de vrije geest van Amsterdam’.
Aisha is een jong model van Somalische afkomst. Vogelenzangs portret van Aisha met haar zusje Sarah en moeder Mohibo was onderdeel van een fotoserie voor Harpers Bazaar NL, portretten waarin ze zich kwetsbaar en krachtig tonen door de liefde en steun die ze als familie voor elkaar hebben.
The jury: “Beautifully and expertly composed. Clichés are avoided by the sister’s disarmed smile and the mother’s powerful, aged face. …”
Philippe Vogelenzang (1982) switched from studying Art and Cultural Sciences to photography at the Royal Academy of Art. After one year he decided to develop himself further as an autodidact. His clients now include Harpers Bazaar NL & Arabia, Vogue Netherlands, Italia, L’uomo & Hommes International, V & VMan, NYPost, DSection and ZOO. His work was included in the FOAM group show ‘Don’t Stop Now, Fashion Photography Next’ (2014). The same venue also showcased his work during their Helmut Newton Retrospective (2016). In collaboration with Mendo he published his first book ‘I,XXX; Through a lens of Love’ (2020). Vogelenzang: ‘A tribute to Amsterdam’s free spirit’.
Aisha is a young model of Somali descent. Vogelenzang’s portrait of Aisha with her sister Sarah and mother Mohibo was part of a series for Harpers Bazaar NL, portraits which show vulnerability as well as power because of the love and support they have for each other as a family.
Uit het juryrapport: “Een spontane ontmoeting; een moment van verbinding – en dan deze foto. Zowel de fotograaf als de geportretteerde staan goudeerlijk in het moment; what you see is what you get. …”
Zahra Reijs (1992) is een Marokkaans/Nederlandse fotograaf, opgegroeid in Rotterdam. Ze was altijd gefascineerd door de mix van culturen in die stad. Als jong meisje begon ze te fotograferen op straat en besloot ze fotografie te gaan studeren in Amsterdam. Ze is geïntrigeerd door hoe de vrouwelijke identiteit wordt bepaald door kleding, haar en make-up.
Reijs begon in 2017 met haar serie ‘Verse Vruchten’: vrouwen op de Rotterdamse markt.
‘Van jongs af aan ben ik al gefascineerd door de verschillende soorten vrouwen die hier rondlopen en hoe zij zich door middel van kleding, haar en make-up uiten tussen de grauwe mensenmassa die zich door Rotterdam beweegt. De keuzes die zij hier in maken, lijken op een poetische manier een stukje over hun leven te vertellen.’
The jury: “A spontaneous encounter and a moment of connection – resulting in this portrait. Both the photographer and the sitter are genuine elements in this frozen moment in time; what you see is what you get. …”
Zahra Reijs (1992) is a Moroccan/Dutch photographer. Growing up in Rotterdam she was always fascinated by the mix of cultures in the city. As a young girl she started photographing on the streets and decided to study Photography in Amsterdam. She is intrigued by how the female identity is determined by clothing, hair and makeup.
In 2017, Reijs started working on her series ‘Fresh Fruits’ about women on the Rotterdam market. ‘From an early age I have been fascinated by the different types of women who come here and how they express themselves through their outfits, hair and make-up, among the grey crowds that move through Rotterdam. In a poetic way, what they choose to wear seems to say something about their lives.’